Mieczysław Matraszek

kapitan

MIECZYSŁAW MATRASZEK

27.07.1902 r.

zginął w Katyniu

zamordowany strzałem w tył głowy

przez NKWD w 1940 r.

Mieczysław Matraszek, syn Wawrzyńca i Władysławy z Gładeckich, urodził się 27 lipca 1902 r. w Karmanowicach (ówczesna gmina Celejów, parafia Wąwolnica). W życiorysie z 1934 r. napisał: „w dzieciństwie przebywałem przy rodzicach i pobierałem początkowe nauki, następnie chodziłem przez rok do trzyklasowej szkoły rosyjskiej w Klementowicach”, zaś w życiorysie z 1928 r. podał, że do Klementowic zaczął uczęszczać jako 10-latek, czyli w 1912 roku i ukończył tam trzy oddziały. Naukę musiał przerwać z powodu częstych chorób. Następnie, jak sam pisze, „z chwilą wybuchu wojny (1914) dostęp do każdej szkoły był znacznie utrudniony, przez co uczyłem się w domu pod nadzorem rodziców.” Zanim Mieczysław Matraszek rozpoczął naukę w szkole średniej wstąpił w 1916 roku do pierwszej klasy szkoły 2- lub 4-klasowej założonej przez Austriaków w Puławach. Po odzyskaniu niepodległości kontynuował naukę w Szkole Realnej w Puławach.

Podczas nauki w szkole średniej w 1920 r., podobnie jak inni uczniowie, ruszył przeciwko bolszewikom, opisując swe zaangażowanie w następujący sposób: „bez wiedzy rodziców pojechałem razem z kolegami do Lublina zapisując się do baonu wartowniczego, który po kilku dniach został przydzielony do 23 pułku piechoty i razem z tym pułkiem baon wartowniczy poszedł na front nad Bugiem koło Chełma. W parę dni później wyszedł rozkaz, aby wszystkich uczni szkół średnich bezwzględnie zwolnić do domu do szkół.” Po powrocie nie wrócił od razu do szkoły, gdyż zachorował i stracił jeden rok szkolny. W starszych klasach szkoły średniej należał do hufca szkolnego. W 1925 r. ukończył szóstą klasę i mimo promocji do klasy siódmej nauki nie kontynuował.

W marcu 1926 r. Mieczysław Matraszek wstąpił do wojska do 33 Pułku Piechoty w Warszawie. Po zakończeniu służby poborowej w 1927 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 4 w Tomaszowie Mazowieckim kończąc ją w 1928 r. Przeszedł do rezerwy i przyjął na krótko posadę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Puławach jako urzędnik kontraktowy, a następnie został przemianowany na praktykanta w dziale administracji wojskowej. W 1929 r. odbył pierwsze ćwiczenia rezerwy w 15 Pułku Piechoty w Dęblinie w stopniu plutonowego podchorążego. W 1930 r. wstąpił do 21 Warszawskiego Pułku Piechoty jako podoficer zawodowy z przydziałem do plutonu artylerii. W tymże roku wyjeżdżał „na szkołę ognia” do Czerwonego Boru i kurs artylerii w Toruniu, po czym pełnił służbę w plutonie artylerii. W latach 1931-1934 ukończył Szkołę Podchorążych dla Podoficerów zapewne w Bydgoszczy jako starszy ogniomistrz podchorąży. Od 1935 r. służył zaś w 2 Pułku Artylerii Ciężkiej Ziemi Chełmskiej im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Chełmie.

Mieczysław Matraszek był zawodowym oficerem – porucznikiem mianowanym ze starszeństwem 13 marca 1938 r.

Nie wiadomo dokładnie, gdzie i kiedy Mieczysław Matraszek dostał się do sowieckiej niewoli. Wiadomo, że został zamordowany w Katyniu w 1940 r. Podczas ekshumacji znaleziono przy nim legitymację oficerską oraz dwa listy.

Mieczysław Matraszek nie zdążył założyć rodziny. Jego powrotu z wojny 1939 r. daremnie oczekiwali: owdowiała w 1934 r. matka, brat, trzy siostry oraz narzeczona. Znamienne jest rodzinne wspomnienie o jego matce, której ból po stracie syna był tak wielki, że rodzina musiała pousuwać z domu wszelki po nim pamiątki, gdyż zetknięcie z nimi powodowało jej niepohamowany płacz. A żal po stracie członka rodziny w Katyniu należało ukrywać. Rodzina przekonała się o tym jeszcze podczas II wojny światowej. Mając już informację o miejscu śmierci w Katyniu matka z córką Heleną próbowały pytać o szczegóły stacjonujących w Karmanowicach w 1944 roku żołnierzy radzieckich, którzy w domu rodzinnym Mieczysława Matraszka założyli szpital dla swych żołnierzy. Rosjanie dowiedziawszy się, że zginął w Katyniu, poradzili im by o tym nie wspominać, jeśli chcą pozostać przy życiu.

W 2007 r. Mieczysław Matraszek został pośmiertnie awansowany na kapitana Wojska Polskiego.