Jan Antoniewicz

porucznik

JAN ANTONIEWICZ

14.05.1910 r.

zginął w Charkowie

zamordowany strzałem w tył głowy

przez NKWD w 1940 r.

Antoniewicz Jan, syn Józefa i Agnieszki, urodził się 14 maja 1910 r. w Polanówce w powiecie tomaszowskim. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Zamościu. W 1932 r. ukończył szósty kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1938 r. rozpoczął pracę jako lekarz w Ciechocinku W 1939 r. ożenił się.

1 stycznia 1937 r. został mianowanypodporucznikiem ze starszeństwem. Najpierw był przydzielony do 27 Pułku Artylerii Lekkiej, następnie w sierpniu 1938 r. został zmobilizowany do 3 Pułku Artylerii Lekkiej Legionów w Zamościu, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy jako oficer żywnościowy. Rozpoczął wówczas pracę w izbie przyjęć przy ul. Łukasińskiego w Zamościu. 17 września 1939 r. w ramach służby został przeniesiony do Równego, gdzie pracował w szpitalu wojskowym.

Po internowaniu był umieszczony w obozie Szepietówce a następnie w obozie w Starobielsku.

Jan Antoniewicz został pośmiertnie awansowany na stopień porucznika Wojska Polskiego.